رژیم ویت واچرز یک رژیم غذایی برای کاهش وزن، بهبود سلامت فرد و روی آوردن به الگوی غذایی سالم است که در آن به غذاها و نوشیدنی ها بر اساس فیبر، چربی، کربوهیدرات، پروتئین و کالری امتیاز داده می شود. در این رژیم، فرد با توجه به امتیاز روزانه و کالری موردنیاز روزانه خود، مقداری دلخواهی ماده غذایی مصرف می کند.
در رژیم ww هیچ محدودیت غذایی وجود ندارد. اما به فرد توصیه می شود که بیشتر به سمت مواد غذایی سالم و تازه برود و کمتر از مواد غذایی مضر استفاده کند. در واقع تمام غذاها و نوشیدنی ها با توجه به مقدار کالری که فرد باید از آنها دریافت کند، مجاز هستند. نکته جالب درباره رژیم ویت واچرز این است که این رژیم دوره خاصی ندارد و فرد می تواند حتی بعد از کاهش وزن و تا پایان عمر هم از آن به عنوان یک برنامه کم کالری، کم قند و با پروتئین بالا استفاده کند.
در برنامه غذایی ویت واچرز برای کاهش وزن و تثبیت آن، فرد وارد یک سیستم امتیازدهی می شود. این امتیازها بر حسب میزان پروتئین، چربی، قند و کالری موجود در غذاها تعیین می شود. فرد در ابتدای رژیم ویت واچرز یک برنامه غذایی بر حسب مقدار مشخصی از محموع امتیازهای روزانه با توجه به شرایط بدنی خود دریافت می کند و برای رسیدن به وزن ایده آل باید این برنامه را به گونه ای تنظیم کند که مجموع امتیازات آن کمی کمتر از مجموع امتیاز روزانه باشد.
در رژیم ویت واچرز هرچه امتیاز غذا کمتر باشد، آن غذا سالم تر است و غذای های ناسالم دارای امتیاز بیشتری هستند. برخی از غذاها مااند کرفس دارای امتیاز صفر هستند و فرد در مصرف آن ها آزاد خواهد بود.
بیشتر بخوانید: غذاهای کم کالری
این رژیم در کنار همه فواید و مزیت هایی که برای سلامت فرد دارد، دارای معایب زیر است:
· فرد همیشه در حال شمارش امتیاز و کالری غذا است. (رژیم کالری شماری)
· روش وقت گیری است.
· آزادی در انتخاب غذا برای فرد سخت است و انتخاب برایش سخت می شود.
· این برنامه برای برخی افراد گران و پرهزینه است.
· انتخاب غذا و امتیاز شماری برای فرد استرس زا می شود.
· میوه ها و سبزیجات تازه
· پروتئین و لبنیات بدون چربی
· عدس و لوبیا
· غلات کامل
· آجیل و مغز ها
· انواع چربی های سالم
· غذاهای دریایی
· شیرینی و کیک ها
· فست فودها
· غذاهای فراوری شده
· نوشیدنی های الکل دار
· مواد غذایی پرچرب یا با چربی اشباع
منبع: foodonly.ir
فیلر بینی یکی از روش های شایع در بهبود زیبایی ظاهر بینی است که برای تغییر شکل و اندازه بینی استفاده می شود. معمولاً فیلرها از موادی مانند هیالورونیک اسید یا کالسیم هیدروکسی آپاتیت ساخته می شوند. این فیلرها به طور موقت به نقاط مختلف بینی تزریق می شوند تا شکل و حجم مناسب را به بینی بدهند و نقص های جزئی بینی را برطرف کنند.
عوارض فیلر بینی شامل موارد زیر می باشند:
· تورم و قرمزی: تورم و قرمزی یکی از عوارض فیلر بینی می باشند. پس از تزریق فیلر، ممکن است در منطقه تزریق تورم و قرمزی رخ دهد. این عوارض معمولاً موقتی هستند و در چند روز بهبود می یابند.
· احساس سفتی و سختی: ممکن است پس از تزریق فیلر، بینی به طور موقت سفت و سخت به لمس باشد. این احساس نیز در مدت زمان کمی بهبود می یابد.
· کبودی: در برخی موارد، تزریق فیلر بینی به همراه شکستگی ریزعروق ها می تواند باعث کبودی در منطقه تزریق شود. این کبودی یکی دیگر از عوارض فیلر بینی می باشد. این عوارض نیز معمولاً موقتی هستند و در چند روز تا چند هفته بهبود می یابند.
· ناهمواری و نقصان شکل: در برخی موارد، ممکن است شکل بینی به طور ناگهانی تغییر کند و ناهمواری هایی در آن ایجاد شود. ناهمواری بعد از تزریق یکی از عوارض نادر فیلر بینی می باشد.
· عفونت: هر نوع تزریقی ممکن است با خطر عفونت همراه باشد. با این حال با رعایت تمامی نکات بهداشتی و تزریق فیلر توسط یک پزشک مجرب، خطر عفونت به حداقل ممکن می رسد. لطفاً توجه داشته باشید که این فقط برخی از عوارض ممکن از فیلر بینی هستند و تجربه هر فرد ممکن است متفاوت باشد. بهتر است قبل از تصمیم گیری در مورد فیلر بینی، با پزشک خود مشورت کنید و در مورد تمامی عوارض ممکن و ریسک‌های مرتبط با آن آگاه شوید.
· برای جلوگیری از این عوارض بهتر است از فیلرهای مرغوب و با کیفیت استفاده کنیم. (بهترین برند فیلر بینی را انتخاب کنیم)
· فیلر باید به اندازه و متناسب با فرم بینی به آن تزریق شود.
· باید به حساسیت فرد مراجعه کننده در تزریق توجه شود.
· بعد از انجام تزریق بهتر است از کیسه یخ استفاده کنید تا تورم و کبودی تان از بین برود.
· یکی از مواردی که قبل از تزریق باید به آن دقت کنید، بررسی بیماری و زمینه ای و سلامتی فرد مراجعه کننده می باشد.
منبع: zibaieclinic.ir
رژیم کتوژنیک و رژیم اتکینز دو نوع رژیم غذایی متفاوت هستند، اگرچه مشابهت هایی نیز دارند. در ادامه به تفاوت رژیم کتوژنیک و اتکینز می پردازیم.
تفاوت اصلی رژیم کتوژنیک و اتکینز در میزان کربوهیدرات مصرفی است. در رژیم کتوژنیک، مصرف کربوهیدرات به حداقل ممکن محدود می شود تا بدن به حالت کتوز وارد شود. در این حالت، بدن چربی ها را به عنوان منبع اصلی انرژی استفاده می کند. در رژیم اتکینز نیز مصرف کربوهیدرات محدود می شود، اما به طور کلی مصرف کربوهیدرات در این رژیم بیشتر از رژیم کتوژنیک است.
مقدار چربی مصرفی از دیگر مورد های تفاوت در رژیم کتوژنیک و اتکینز می باشد. در رژیم کتوژنیک، مصرف چربی ها به عنوان منبع اصلی انرژی تشویق می شود. این رژیم شامل مواد غذاییی مانند روغن ها، آووکادو و ماهیچه های چرب است. در رژیم اتکینز نیز چربی ها مجاز هستند، اما ممکن است محدودیت هایی در مصرف چربی داشته باشد.
از دیگر تفاوت رژیم کنوژنیک و اتکینز پروتئین می باشد. رژیم کتوژنیک و رژیم اتکینز هر دو از مصرف مقدار مناسبی پروتئین حمایت می کنند. با این حال، در رژیم اتکینز ممکن است مصرف پروتئین بیشتری نسبت به رژیم کتوژنیک باشد.
از دیگر تفاوت رژیم کتوژنیک و اتکینز در مراحل شان می باشد. رژیم اتکینز چهار مرحله دارد که به تدریج میزان کربوهیدرات مصرفی را افزایش می دهد و رژیم کتوژنیک به صورت مداوم در حالت کتوز است.
دیگر تفاوت رژیم کتوژنیک و اتکینز نوع هدف شان می باشد. هدف اصلی رژیم کتوژنیک دستیابی به حالت کتوز و افزایش سوخت قابل انعطاف در بدن است. در مقابل، رژیم اتکینز بر تناسب اندام، کاهش وزن و بهبود سلامت عمومی تمرکز دارد. مهم است برای هر نوع رژیم غذایی قبل از شروع به آن مشورت کرده و با یک متخصص تغذیه صحبت کنید. همچنین هرگونه تغییر در رژیم غذایی باید با پزشک یا متخصص تغذیه مورد تأیید قرار گیرد.
در رژیم کتوژنیک، مصرف کربوهیدرات به حداقل ممکن محدود می شود تا بدن وارد حالت کتوز شود. معمولاً در این رژیم، مصرف روزانه کربوهیدرات به حدود 20-50 گرم محدود می شود. این مقدار کربوهیدرات به صورت کلی بسیار کمتر از میزان مصرف روزانه معمول در جامعه است. در رژیم اتکینز نیز مصرف کربوهیدرات محدود می شود، اما میزان مجاز کربوهیدرات در این رژیم مراحل مختلفی دارد.
در مرحله اول رژیم آتکینز (مرحله کتوز)، مصرف روزانه کربوهیدرات به حدود 20-25 گرم محدود می شود. در مراحل بعدی، میزان مجاز کربوهیدرات به تدریج افزایش می یابد و معمولاً در حدود 50-100 گرم قرار می گیرد.
منبع: dietplanner.ir
روکش های دندانی پوسته های نازکی هستند که به سطح دندان شما چسبانده می شوند و تمامی دندان را می پوشانند. این روکش ها برای بهبود ظاهر لبخند شما و با توجه شکل، رنگ و هم ترازی دندان های شما طراحی می شوند و از طرفی از دندان ها محافظت می کنند.
برای روکش کردن دندان می توان از انواع روکش های دندانی استفاده کرد. این روکش شامل موارد زیر هستند:
روکش سرامیکی یکی از بهترین روکش های است که به دندان ها چسبانده می شود و همانطور که نامش پیدا است، از جنس سرامیک ساخته می شود. این روکش ها برای حل مشکلات ظاهری مانند رنگ غیر طبیعی، شکل نامتعارف و فاصله های بین دندان ها بسیار مفید هستند.
روکش دندان سرامیکی به دلیل شباهت زیاد به دندان های طبیعی و عدم حساسیت به لیزر و نور UV، بسیار محبوب هستند. همچنین، روکش های سرامیکی مقاومت بالایی در برابر لکه ها و رنگ پذیری دارند و می توانند به مدت طولانی از 10 تا 15 سال استفاده شوند.
روکش های فلزی از جنس فلزهای مانند آلیاژهای طلا، نقره و پلاتین ساخته می شوند. این روکش ها بسیار قوی و مقاوم هستند و معمولاً برای درمان دندان های شکسته، فرسوده و یا با آسیب های بزرگ استفاده می شوند. با این حال، یکی از نقاط ضعف روکش های دندانی فلزی این است که ظاهر طبیعی و شفافیت آنها کمتر از روکش های سرامیکی است.
روکش های دندانی فلز-سرامیک با هدف بهبود ظاهر و استحکام دندان استفاده می شوند. در این روکش ها از فلز برای لایه درونی و به منظور استحکام و استواری استفاده می کنند. از طرفی دیگر، سطح بیرونی روکش از سرامیکی است که به دندان ها ظاهر طبیعی می بخشد. روکش های دندانی فلز – سرامیک مزیت هایی مانند مقاومت در برابر شکستن، استحکام بالا و طول عمر بیشتر را دارند و در عین حال، ظاهر طبیعی و زیبایی را ارائه می دهند.
روکش دندان زیرکونیا، روکش هایی شبیه به روکش فلز- سرامیک هستند که بر روی دندان ها قرار می گیرند. با این تفاوت که لایه داخلی این روکش به وسیله فلزی به نام زیرکونیای سفید رنگ محکم می شوند. زیرکونیا به دلیل استحکام بالا و قابلیت تحمل فشار بیشتری که نسبت به روکش های دندانی دیگر دارد، قادر به تحمل فشارهای بیشتر از طریق مکانیسم های مانند قوس ها و پیچ ها است.
منبع: bestdentists.ir
بعضی اوقات ممکن است بعد از پایان درمان ارتودنسی و برداشتن دستگاه، دندان ها زرد و لکه دار شده باشند. درست است که دندان ها دیگر نامرتب نیستند، ولی سفید نبودن آنها باعث می شود که لبخند فرد خیلی هم بی نقص نباشد. ما در این مقاله علل زرد شدن دندان ها و روش های سفید کردن دندان ها بعد از ارتودنسی را برای شما توضیح داده ایم.
· عدم رعایت بهداشت دهان و دندان
· مصرف خوراکی هایی که رنگدانه زیادی دارند
· اعمال بریس های بزرگ در ارتودنسی
· استعمال دخانیات
حالا که با مهم ترین علت های زرد شدن دندان ها هنگام ارتودنسی آشنا شدید، نوبت به این رسیده است که با روش های درمان این مشکل آشنا شویم.
برخی مواد سفید کننده در داروخانه ها وجود دارد که می توان بدون نسخه هم آن ها را تهیه کرد؛ موادی از جمله خمیر دندان ها، قلم و نوار های سفید کننده. اما باید توجه داشته باشید که استفاده از این مواد می تواند باعث آسیب به مینای دندان و حتی ایجاد حساسیت در لثه ها شود.
یکی از ایمن ترین روش های سفید کردن دندان ها، انجام بلیچینگ دندان بعد از ارتودنسی است. در این روش، هیدروژن پراکسید با درصد مشخصی زیر نظر دندانپزشک ترمیمی و زیبایی بر روی دندان ها اعمال شده و دندان ها را سفید می کند. احتمال ایجاد حساسیت در دندان و لثه بسیار کمتر از سایر روش ها است.
بلیچینگ دندانها را در خانه هم می توان انجام داد. ماده ای که در بلیچینگ به کار می رود شامل هیدروژن پراکساید است و می توان آن را از داروخانه و دندانپزشکی ها تهیه کرد. تاثیر بلیچینگ در خانه به اندازه انجام آن در مطب نیست اما به شکل قابل توجهی دندان ها را سفید می کند.
یکی دیگر از روش های سفید کردن دندان ها بعد از ارتودنسی جرم گیری دندان است. وقتی پلاک ها به هر دلیلی بر روی سطوح دندان ها تجمع یافته و سفت می شوند، از بین بردنشان کار ساده ای نیست. اما می توان بعد از برداشتن ارتودنسی از این روش برای سفید شدن دندان هایتان استفاده کنید. دندانپزشک به کمک ابزار مخصوص دندانپزشکی، رسوب جرم ها را می تراشد و دندان ها را سفید می کند.
منبع: implantdr.ir